Do rozmowy o Wachtelhundach zaprosiłam Piotra Kukiera, który z psami VIII gr. FCI związany jest od 2007r., a dokładnie z płochaczami niemieckimi – od 2010r. Pierwsze szczenięta, na układzie hodowlanym, odchował pod koniec 2012r., a z przydomkiem Kukrzysko (FCI) w 2013r. W 2010r. rozpoczął szkolenie psów powierzonych mu przez myśliwych, a od wiosny br. prowadzi Ośrodek Szkolenia Psów Myśliwskich Kukrzysko. Wyszkolił około 40 psów myśliwskich, z czego ok. 3/4 stanowiły wachtelhundy.

 

 

Płochacz niemiecki, zwany również spanielem niemieckim rzadko jest tylko domowym towarzyszem. Podobno, to idealny pomocnik myśliwego?

Piotr Kukier: Tak, płochacz niemiecki to wszechstronny pies myśliwski, średniej wielkości. Często mówi się, że jest to pies hodowany przez myśliwych i dla myśliwych. Oczywiście zdarza się, że trafia do osób niepolujących. Osobiście znam kilka osób, dla których zakup psa myśliwskiego stał się wstępem do czynnego uprawiania łowiectwa. Natomiast bezwzględnie należy sobie zdawać sprawę, że jest to rasa o bardzo silnym instynkcie łowieckim i należy jej zapewnić sporo ruchu i odpowiednich ćwiczeń.

 

Niemiecka nazwa „Wachtelhund” oznacza psa polującego na przepiórki. Na jaką zwierzynę mogą jeszcze polować te psy?

Tak jak wspomniałem, są to psy wszechstronne, czyli pracujące w trzech środowiskach: w polu, w wodzie i w lesie. Mogą zatem towarzyszyć myśliwemu w polowaniach na każdy gatunek zwierzyny łownej. Zwierzynę drobną mają wypłoszyć – stąd nazwa – z zarośli, a po celnym strzale zaaportować. Przy łowach na grubego zwierza towarzyszą nagance na polowaniach zbiorowych lub pracują z pojedynczym myśliwym na polowaniu indywidualnym. Ich rola polega na osaczeniu zwierzyny lub napędzeniu jej na myśliwego/myśliwych. Oczywiście po strzale zdarzyć się może, że trafiona sztuka nie padnie “w ogniu”. Płochacze niemieckie są wyśmienitymi tropowcami i potrafią odnaleźć postrzałka.

 

Płochacze pod koniec XVIII były na wyginięciu, gdyż myśliwi preferowali wyżły. W II połowie XIX w. Friedrich Roberth założył jednak planową hodowlę płochacza niemieckiego i od tamtego czasu wiele osób pokochało tą rasę. Co jest w niej tak wyjątkowego?

Wyżły swoje największe zalety pokazują pracując w otwartym polu, szczególnie podczas polowań na kuropatwy, a tych jest obecnie coraz mniej. Zatem mniejszy i nieco łatwiejszy w prowadzeniu płochacz zdobywa coraz więcej miłośników wśród myśliwych. W pracy jest dość “głośny”: goniąc zwierzynę szczeka już na ciepłym tropie, stosunkowo często trafiają się osobniki oszczekujące martwą zwierzynę, co jest bardzo wygodne i pożądane. Wszechstronność, chęć współpracy z przewodnikiem i “kompaktowy” rozmiar to największe zalety Wachtelchunda.

 

Jak powinno wyglądać prawidłowe umaszczenie płochacza niemieckiego?

Podstawowym umaszczeniem jest brąz, przy czym może to być maść jednolicie brązowa, brązowo-dropiata – brązowe łaty i cętki na białym tle – lub brązowo-dereszowata – brązowe łaty na tle “szarym”; “szary” kolor powstaje z równomiernego rozłożenia włosów białych i brązowych. Kolor brązowy może być również “zastąpiony” czerwonym, więc wystąpią maści: czerwona, czerwono-dropiata lub czerwono dereszowata. Czerwień występuje w kilku odcieniach: lisim, sarnim i jelenim. W umaszczeniach brązowych może występować czerwone podpalanie nad oczami, na kufie, łapach i przy odbycie.

 

 

Na co zwrócić szczególną uwagę kupując płochacza w hodowli?

Przede wszystkim, aby była to hodowla zrzeszona w ZKwP, bo tylko to daje gwarancję, że szczenię wyrośnie na płochacza niemieckiego. Poza tym warto przeanalizować osiągnięcia – przede wszystkim użytkowe – przodków, zwrócić uwagę na socjalizację maluchów.

 

Wiele ras jest podatnych na konkretne schorzenia. Mówi się, że spaniel niemiecki jest psem bardzo odpornym na choroby. Czy to oznacza, że nie mają słabego ogniwa?

Faktycznie jest to rasa bardzo zdrowa i odporna. Ze względu na charakter pracy – woda, chaszcze – i budowę anatomiczną zdarzają się problemy z uszami. Występuje, na szczęście dość rzadko, dysplazja stawów biodrowych i/lub łokci.

 

Czy to prawda, że rasa ta, posiada tak silnie zakorzenione instynkty łowieckie, że nie zalecana jest do domów z małymi zwierzętami?

Pasja łowiecka w tej rasie jest bardzo silna, natomiast są to psy inteligentne, więc przy odrobinie pracy da się nad tym zapanować.

 

Czy płochacz niemiecki to łatwy pies do ułożenia? Czy nadaje się dla rodzin z małymi dziećmi?

Przy polowaniu na drobną zwierzynę płochacz musi pracować blisko myśliwego i szybko reagować na jego polecenia. Chęć współpracy z przewodnikiem sprawia, że Wachtle szkoli się stosunkowo łatwo. Odpowiednio zsocjalizowany płochacz niemiecki bez problemu może mieszkać z rodziną z dziećmi.

 

 

Jakie są zalety tej rasy?

Pasja łowiecka, wszechstronność, średni wzrost, łatwość szkolenia.

 

A wady?

Nie jest to rasa, która bryluje na wystawowych ringach podczas BISów… Zdecydowanie lepiej czuje się w lesie.

 

Dziękuję bardzo za rozmowę.

Rozmawiała: Magdalena Rorbach